Internet Protocol

Het Internet Protocol (IP) is de functie in een computernetwerk waarmee een netwerkkaart (of NIC – Network Interface Controller) van een computer, laptop of ander apparaat verbinding kan maken met "het" internet. Door middel van het TCP/IP protocol krijgt het verbonden apparaat een zogenaamd IP-adres toegewezen. Dit IP-adres is een uniek adres waarmee eenvoudig een digitaal adres toegewezen kan worden. Met dit IP-adres kan een apparaat verbinding maken met een ander apparaat in het netwerk om informatie te uploaden en downloaden.

Lees verder

IP versie 4

Voor het meeste dataverkeer binnen het Internet Protocol wordt, op dit moment nog, versie 4 oftwel Ipv4 gebruikt. Dit is een reeks getallen van 32 bits wat neer komt op een totaal van 4.294.967.296 mogelijke adressen. Hiervan zijn een deel gereserveerd voor Internet Service Providers (ISP's), voor testdoeleinden en bedrijven. Meestal zijn hier meer IP adressen gereserveerd dan dat er voor deze bedrijven en doeleinden nodig zijn. Tel hier het groeiende aantal apparaten bij op die verbonden zijn met het internet en het is zeer begrijpelijk dat er een tekort aan IPv4 adressen is.

Het is gebruikelijk dat de IP adressen opgedeeld worden in 4 delen van 8 bits welke gescheiden worden door een punt. Het IP adres 192.168.100.1 of 192.168.178.1 zal men wellicht bekend voorkomen. Deze 2 adressen worden namelijk standaard gebruikt voor respectievelijk het modem en het router van een gebruiker. Het laatste adres kan bij sommige ISP's anders zijn.
Omdat dergelijke groepen getallen voor mensen moeilijk te onthouden zijn heeft een IPS in het netwerk een zogenaamde DNS (Domain Name Server). Deze kan een IP adres koppelen aan een domeinnaam. Wil men hier bijvoorbeeld verbinding maken met botsenbytes.nl dan zal er middels de DNS een koppeling gemaakt worden, een soort forward, naar het juiste IP adres van de server waar botsenbytes.nl op staat. Vervolgens kan dan de website gedownload worden wat het vervolgens mogelijk maakt dat deze tekst gelezen kan worden vanuit elk verbonden apparaat op de wereld.

NAT

Omdat de hoeveelheid Ipv4 adressen toch wat schaars blijken te zijn is hier het NAT (Network Adres Translation) protocol ontwikkeld. Deze zorgt ervoor dat een apparaat met een intern IP adres (bijvoorbeeld: 192.168.0.10) hetzelfde externe IP adres krijgt toegewezen. Hierbij hoeft er slechts een enkel IP adres toegekend worden, meestal aan een modem, terwijl vele apparaten daar verbinding mee kunnen maken die gezamelijk dat ene IP adres gebruiken. Een structurele oplossing van de schaarste in de IP adressen is dit helaas niet.

IPv6

IP versie 6

Om de schaarste in Ipv4 op te lossen is Internet Protocol versie 6, oftwel Ipv6, in het leven geroepen. Dit zijn geen 32 bits adressen maar 128 bits adressen. Deze worden opgedeeld in 8 groepen van 4 hexadecimale cijfers gescheiden door een dubbele punt. Een voorbeeld: 2234:0000:0000:6904:0019:d2ff:feb3:5e4f . Om het in te korten mag je hierbij groepen met 4 nullen verwijderen. Dit voorbeeld kan je dus ook noteren als 2234:::6904:0019:d2ff:feb3:5e4f.
Het theoretische maximale aantal Ipv6 adressen: 340.282.366.920.938.000.000.000.000.000.000.000.000 IP adressen. Spreek dat maar eens uit.
Door Ipv6 te gaan gebruiken betekend dit dat er enkele triljarden IP adressen beschikbaar zijn per bewoner op de gehele aarde. Dit maakt ook meteen de NAT functie in Ipv4 overbodig en deze wordt dan ook niet meer gebruikt in Ipv6. Ditzelfde geldt ook voor IPv4 functies als port forwarding welke bij IPv6 niet meer bestaat.

Internet